.
Jan Zacharski
.
Zwolennicy gorąco kochają Prezesa,
Rozgrzewają ich wieści o jego sukcesach,
Choć niektórzy twierdzą, że plecie androny,
Nie ma wątpliwości, że jest zapalony.
Podgrzewa nastroje poprzez swych mądrali,
Potępia przeciwników, do zemsty się pali.
Polska się uległa nie okaże za nic,
Sprowadzamy węgiel z dalekich zagranic.
Wszechwładny Prezesie stanowczo cię proszę,
Daj mi obiecany wcześniej ekogroszek.
Stronnicy ocieplają jego wizerunek,
Gdy swoim oponentom wystawia rachunek.
Niektórzy mówią gorąco o jego osobie,
Że wewnętrzne ciepło rzekomo ma w sobie,
Jest przez grono lizusów gorąco witany,
Nakręca atmosferę i z tego jest znany.
Do restrykcyjnych się Prezes ucieka wymogów,
Stanowczo potępia urojonych wrogów,
Łatwej aprobaty natomiast unika,
Z ogniem w oczach mówi o swych przeciwnikach.
Z uczuciem celebruje spędy uroczyste,
Pod tym względem uchodzić może za artystę.
Pisał kiedyś Mickiewicz w swym sławnym utworze,
Że skorupa i ogień w narodzie być może,
Że wewnętrznego ognia 100 lat nie wyziębi,
Trzeba plwać na skorupę i zstąpić do głębi.
Choć mi za to stwierdzenie wieszcz postawi dwóję,
Ale twierdzę, że skorupa ciągle dominuje,
I nie pomogą nam żadne pohukiwania,
Bo owa skorupa wciąż ciepło przegania.
Ciepły Prezes i jego gorące uczucia,
Mogą tylko wywołać objawy współczucia.
Ja z perspektywy naszego narodu
Gorących uczuć nie widzę dowodu.
Coraz bliżej zimy, coraz bliżej zmierzchu,
Skorupa Mickiewicza nadal jest na wierzchu.
.
Jan ZACHARSKI 22.10.2022r..
.
