.
Nie przypadkowo publikujemy ten artykuł Kazimierza Czapińskiego opublikowany w „Robotniku” w roku 1937, znajduje się w nim wiele istotnych i trafnych uwag o totalitarnej władzy. Wiele z nich mimo upływu czasu, jest jednak dalej bardzo aktualnych i przystaje do naszej dzisiejszej politycznej rzeczywistości, jak chociażby uwagi Czapińskiego o „klikowości” systemu totalitarnego.
.
Kazimierz Czapiński
Ponury obraz. Skazanie sowieckich generałów. Konsekwencje
.
Nadspodziewanie szybko załatwiono się z kwiatem, sowieckiej generalicji — Tuchaczewskim, Jakirem, Korkiem, Uborewiczem, Eidemanem i t. d. Zaledwie zdążyliśmy dowiedzieć się, że są aresztowani, oskarżeni o — szpiegostwo, posadzeni na lawę oskarżonych, — i już nadchodzi wiadomość o wyroku — SKAZANI NA ŚMIERĆ… Szybko się załatwia te rzeczy w sowieckim państwie.
Ponury, przygnębiający obraz. Aresztowania, straszliwe oskarżenia i wyroki. Wszędzie, na wszystkich polach pracy i walki. Rosja Sowiecka wygląda dziś tak, jak gdyby ją opętał SZAŁ INKWIZYCYJNY. Gonitwa za nieprawomyślnymi, podejrzanymi, heretykami.
Ale nie mówmy teraz o tym.
Chcemy wskazać na kierunek zarysowujących się KONSEKWENCJI. Naturalnie, nie jest to pierwszy proces. Ale w ARMII czegoś podobnego jeszcze nie było.
Wygląda to na poważniejszy wstrząs systemu. Możliwie jak najkrócej wskażemy na cztery zagadnienia, łączące się z procesem.
Pierwsze — WEWNĘTRZNY REŻYM w ZSRR. Coraz bardziej uwidacznia się to, co rosyjski mienszewik Garwi nazywał „PLEBISCYTARNYM CESARYZMEM“. Nowa konstytucja wprawdzie proklamuje jakąś „demokrację“(!), ale Stalin w swym konstytucyjnym referacie stwierdził, że konstytucja ma charakter „monopartyjny“, totalny. A na czele rządzącej partii stoi JEDNOSTKA, — podejrzliwa i bezwzględna. Zamiast dyktatury proletariatu widzimy dyktaturę ponurej, nie liczącej się z niczym postaci. Na kulturze, na całym życiu duchowym ZSSR. ten stan rzeczy ciąży w sposób nieznośny, groźny. Przypominają się naiwne słowa francuskiego komunistycznego pisarza Barbusse’a w jego znanej apologii Stalina, w książce o Stalinie — „jest ROZTROPNY („prudent”!) jako lew”…
Powstaje wobec tego we wciąż trudniejszej formie stary problem, podkreślany przez tow. Bausra i mienszewików — czy uda się ZSRR. przekształcić w DEMOKRACJĘ? Ale dziś te perspektywy są coraz bardziej zamglone…Druga sprawa — skutki w KOMINTERNIE, w komunizmie światowym. Dziś komunizm światowy przechodzi niezmiernie poważny kryzys. Stąd np. we Francji wzrost grup skrajnie socjalistycznych, trockistowskich, anarchistycznych etc. Najbardziej oddani, zawzięci, ofiarni komuniści przecierają oczy — i zapytują: a więc czym jest dziś Komintern? Wszak jest igraszką w rękach sowieckiego dyktatora. Ostatni proces wojskowy przyśpieszy tą ewolucję.
Trzecia sprawa. Konsekwencje w POLITYCE ZAGRANICZNEJ.
Walka kierunków w armii sowieckiej może rozzuchwalić Japonię i Hitlera, może osłabić prosowieckie prądy w Czechosłowacji i Francji. Naturalnie nie od razu.
Zobaczymy, co będzie dalej.
Wreszcie czwarta sprawa — proces wojskowych pokazał nawet krótkowzrocznym SŁABOŚĆ TOTALITARYZMU. Nasi „dynamiści“ z rozkoszą zawsze mówią o „dynamicznych” totalnych państwach.
W ich pojęciu totalitaryzm jest gwarancją siły. Nie rozumieją i nie chcą rozumieć, jak totalitaryzm DEMORALIZUJE, zabija kontrolę, prowadzi do despotyzmu jednostek i WALKI KLIK. A więc — do niebezpiecznego osłabienia państwa. Ponury obraz dzisiejszej Rosji sowieckiej jeszcze raz potwierdza słuszność naszych poglądów.
Oto są cztery kierunki zarysowujących się konsekwencji moskiewskiego procesu wojskowego.
Może mądrzejsi, mniej bezkrytyczni w swych opiniach komuniści zechcą uważnie przyjrzeć się ponuremu obrazowi nowego procesu i trochę podumać nad nim. Warto… Jeśli oskarżenie nieprawdziwe — to cóż to za ustrój, w którym najzasłużeńsi (dla reżymu) raz po raz masowo padają pod kulami katów? A jeśli choćby częściowo prawdziwe — co spowodowało, że ci najzasłużeńsi zwracają się przeciw reżymowi? I czy to i co w ogóle możliwe, żeby najzasłużeńsi pełnili służbę „szpiclowską“ w służbie zagranicznego wywiadu? Czy ci komuniści wierzą w to? A jeśli nie, czy usprawiedliwiają te zaiste potworne metody? Niech się zastanowią! Ponury to obraz. Jeszcze więc raz miała rację stara PPS, gdy przestrzegała proletariat przed entuzjazmowaniem się SYSTEMEM trwałej dyktatury, która się degeneruje. Radomski program podkreślił to wyraźnie.
Będziemy uważnie śledzili następstwa procesu.
„Robotnik” nr 172 z 1937 r.
.
Stalin czy Trocki? Walki w obozie komunistycznym. Czym jest ZSRR? Stanowisko IV Międzynarodówki
Ryzykowne eksperymenty bolszewickie. Stalinowskie „Kołchozy”
Tajny komunikat KPP. Przygważdżamy komunistyczne oszczerstwa
