Grzegorz Wojciechowski
.
Wielu z nas nie ma zbyt ciepłego stosunku do pokrzywy, traktuje się ją powszechnie jak niepotrzebny chwast i w dodatku szkodliwy, gdyż nieprzyjemny w obejściu, stykając się z nagim ciałem parzy, powodując zaczerwienienia i opuchliznę, często mocno swędzącą. To ta właściwość najbardziej nas do niej zniechęca. Natura jednak bywa często złośliwa i przewrotna, często zdarza się bowiem tak, że to co dobre i nam smakuje jest niezdrowe, a to co jest dla nas niezbyt atrakcyjne bywa zdrowe i to niekiedy nawet bardzo. Tak też właśnie dzieje się z pokrzywą.
Jest bowiem to roślina niezwykle zasobna w sole mineralne i witaminy, a przy tym łatwo dostępna, ponieważ rośnie powszechnie w wielu miejscach, przy drogach , nad brzegami zbiorników wodnych, pod płotami itp. Jest też łatwo rozpoznawalna i trudno ją pomylić z innymi.
Co też takiego znajduje się w pokrzywie, że tak wysoko ceni się ją w zielarstwie, przemyśle farmaceutycznym i kosmetycznym?
Pokrzywa jest zasobna w wiele witamin takich jak, witamina A, C, B2, K, sole wapnia i potasu ( dlatego twierdzi się, że jest zdrowa na serce ), kwasy takie jak kwas mrówkowy i krzemowy. zawiera także seratoninę czyli tak zwany „hormon szczęścia”, zawiera też histaminę, która podnosi wydajność serca, ale uwaga hormon ten może powodować skurcze.
Liście pokrzywy i ziele zbierać należy przed jej kwitnięciem, korzeń zaś po kwitnięciu, najlepiej jesienią.
Na co pozytywnie działa ta pożyteczna roślina?
Lista jej leczniczych właściwości jest długa :
– Obniża poziom cukru we krwi, jest więc pożyteczna w leczeniu cukrzycy , szczególnie typu 2;
– Ma właściwości oczyszczające organizm z toksyn i kwasu moczowego, który go zatruwa;
– Posiada właściwości, które zapobiegają powstawaniu choroby wrzodowej przewodu pokarmowego;
– Stosowana jest w zwalczaniu anemii, bowiem zawiera dużo żelaza zwiększając w ten sposób poziom hemoglobiny we krwi;
– Zapobiega kamicy nerkowej;
– Wspomaga trawienie;
– Wykorzystywana jest jako środek antyalergiczny;
– Warto stosować ją w profilaktyce posiada bowiem właściwości antywirusowe i działa przeciwbakteryjnie ;
– Pozytywnie wpływa na pracę żołądka, trzustki i wątroby;
– Stosuje się ją jako środek przy biegunkach;
– Działa odwadniająco, przeciwdziałając zatrzymywania płynów w organizmie, dzięki czemu wpływa pozytywnie na krążenie i chroni przed wzrostem ciśnienia tętniczego.
– Stosowana jest w leczeniu wielu schorzeń skóry w tym ropni.
– Znane są jej właściwości w leczeniu schorzeń reumatycznych.
– Powszechnie znane jest jej bardzo pozytywne oddziaływanie na wygląd włosów i paznokci.
Pamiętam swoją babcię Stefę, która, gdyby żyła miałaby dziś 110 lat, była ona wielką entuzjastką pokrzywy, prawie przez całe życie piła herbatę z jej suszonych liści, często latem wychodziła na łąkę i do ogródka, zbierając pokrzywy i smagała się nimi po obnażonych łydkach. Mówiła, że to pomaga na reumatyzm i krążenie, jak było naprawdę ze skutecznością tego zabiegu nie wiem. Pamiętam też, że wkładała sobie do ucha liść pokrzywy, ponoć tak robili wszyscy w stronach z których pochodziła. Na co to miało pomagać? Nie wiem, i może babcia też nie wiedziała, ale była przeświadczona, o tym, że tak jest zdrowo i tak należy robić. Żyła długo, mimo, że nie miała łatwego życia, zmarła mając prawie 90 lat.
Najlepiej przyswajalna jest pokrzywa w postaci soku lub herbaty. przyrządza się ją dość prosto. Herbatę najlepiej jest parzyć z suszonych liści i pędów. Więcej pracy jest przy produkcji soku z pokrzywy, trzeba bowiem zebrać jej dość dużo i przetwarzać w sokowirówce.
Najlepiej spożywać 50 g. soku dziennie.
Pokrzywa była onegdaj stosunkowo powszechnie stosowana w kuchni polskiej, gdzie znano zupę z pokrzywy. Poniżej prezentujemy przepis na taką staropolską zupę pokrzywową według przepisu pani Lucyny Ćwierczakiewiczowej, przepis pochodzi z drugiej połowy XIX wieku.
Zupa z młodej pokrzywki
Głównie w maju jada się pokrzywę, i to zupełnie młodą, obraną z łodyg, ugotować na gorącej wodzie z solą, zupełnie jak szpinak w obszernym rondlu, odlać, przelać zaraz zimną wodą i posiekać. Wziąć na 4 osoby w rondel łyżkę masła młodego do stosownej ilości pokrzywy, włożyć pokrzywkę i udusić, jak się zwykle dusi szczaw na zupę. Mieć ugotowany dobry rosół i tym gorącym rosołem przefasować uduszoną pokrzywkę, którą w czasie duszenia zaciągnąć odrobiną mąki, aby sie dobrze z rosołem połączyła. Lejąc w wazę rozbić jedno lub dwa żółtka i mieszać łyżką gorącą zupę, aby zgęstła od jajek. Podają się do tej zupy grzaneczki wąziutkie podłużnie krajane i wysuszone.
.
Kto ma pszczoły ten ma miód
