.
Grzegorz Wojciechowski
.
Przyznam się, że pan Donald Tusk nie zalicza się do moich ulubionych polityków. Pamiętam dobrze, jak uciekł do Brukseli, chociaż cały czas zapewniał, że nigdzie się nie wybiera, to zwiał z Polski jak Henryk Walezy. Teraz siedzi zaszyty gdzieś jak większość opozycyjnych polityków i pohukuje dookoła. Tusk nie zdaje sobie jednak wciąż sprawy, że on sam jest dużym obciążeniem dla samej Platformy i opozycji. Ta część elektoratu, o którą trzeba stoczyć walkę, aby wygrać wybory, to nie są ludzie, którzy mają pozytywny stosunek do niego. Jego styl sprawowania władzy był również arogancki, choć na pewno nie tak, jak styl obecnej władzy. Przypomnijmy sobie w jaki sposób doszło do podwyższenia wieku emerytalnego – praktycznie bez żadnej dyskusji, bez rzeczywistych konsultacji społecznych – takie działanie w PiSowskim stylu – „Tak ma być i koniec – mamy większość”. Dziś odbija się to czkawką, a PiS wciąż wykorzystuje to nieprzemyślane działanie, a przecież można było przeprowadzić to inaczej, wypracować wspólnie akceptowaną wielowariantową formułę.
Tusk pełni funkcję szefa Europejskiej Partii Ludowej, i niech sobie pełni. W Polsce nie jest w stanie nikomu pomóc, a wręcz zaszkodzić, trzeba umieć się dyskretnie usunąć i zająć pisaniem pamiętników, to ciekawe zajęcie. Jego pojawianie się na polskiej scenie politycznej pogłębia jeszcze bardziej podziały, bowiem jest to człowiek, który nie jest w stanie łączyć zwaśnionych Polaków. To on i wielu z jego ludzi jest współodpowiedzialny za głębokie podziały polityczne w polskim społeczeństwie, nie tylko sam zakon PiS i zdecydowana większość duchownych katolickich, zgotowali nam to piekło, w którym teraz musimy żyć.
I jeszcze jedno, Tusk jest utożsamiany ze zbankrutowaną polityczną ideą, która obwiniała krzywdzonych przez niesprawiedliwe państwo ludzi, za to, że są krzywdzeni. To jego neoliberalni koledzy głosili, i obrażali skrzywdzonych przez transformację Polaków , że są nieudacznikami, i że to wyłącznie ich wina, a nie niesprawiedliwie kształtowanych stosunków społecznych.
W końcu stało się, owi „nieudacznicy” znaleźli sobie politycznych szarlatanów, którzy ujęli się za nimi, i teraz mamy wszyscy klops. To Tusk stworzył Kaczyńskiego, jako opozycję do swojej wizji Polski dla 30% społeczeństwa, więc Kaczyński zabrał tą większość.
A my lewica? Też mamy swoje grzeszki na sumieniu, i to spore. Tak bardzo niektórzy chcieli być „Platformą – bis”, że całkowicie zatracili kontakt z lewicową bazą społeczną i w konsekwencji pozwolili prawicowym populistom szarogęsić się tam, gdzie powinno być nasze miejsce. Dziś czeka nas ciężka praca, aby udowodnić ludziom, że warto na nas postawić i że nie będziemy popełniać już więcej żadnych ogórkowych głupot.
Dziś wszystko się w Platformie powywracało, nie wygląda na to, że coś może ulec zmianie na lepsze. Pani Kidawa-Błońska, sama nie wie, czy bierze udział w wyborach czy nie i zachowuje się i kaprysi niczym pani Ogórek pięć lat temu.
Prezydent musi mieć jaja, co wcale nie znaczy, że nie może być kobietą, ponieważ tu chodzi o jaja polityczne. Kandydat, aby mógł zyskać społeczne poparcie musi pokazać elektoratowi, że jest człowiekiem zdecydowanym, wiedzącym czego chce i jak poprowadzić powierzone mu stado. Ludzie muszą czuć do niego zaufanie, musi on wzbudzać poczucie bezpieczeństwa u wyborców, a co wzbudza rozkapryszona, niezdecydowana polityczna diva? Jej postawa i bałagan w Platformie ( ostatnia wypowiedź Schetyny ) ciągnie nie tylko tą partię, ale i całą opozycję w dół.
Warto przeczytać:
.
17.05.2020.
Katastrofa na Lewicy. Trzeci „pocałunek śmierci” Aleksandra Kwaśniewskiego
Listek figowy i genitalia demokracji. Polska krajem samobójców
Listek figowy i genitalia demokracji. Jak nie pudrem to Ogórkiem
Listek figowy i genitalia demokracji. Destyropianizacja czyli taczki dla władzy
Listek figowy i genitalia demokracji. Czy Donald Tusk powróci na białym koniu?
