Artykuły

Opowieści Grzegorza Wojciechowskiego: Jak branka Roksolana uwiodła sułtana Sulejmana

18.09.2021

Grzegorz Wojciechowski

    W roku 1520 do sułtańskiego haremu trafiła młoda licząca zaledwie 15 lat dziewczyna, córka popa Hawryły Lisowskiego z Rohatyna, wówczas należącego do Rzeczpospolitej Obojga Narodów, a dziś do Ukrainy.  Od młodości nie wyróżniała się specjalną urodą, a można powiedzieć, że była dziewczyną przeciętnie powabną, szczególnie uwagę zwracał jej wyjątkowo długi nos, który bynajmniej nie przysparzał jej urody. Pozytywnie natomiast wyróżniały ją jej włosy, były jasnorude, co niewątpliwie, wyróżniało ją, szczególnie wśród kobiet pochodzących z południa Europy lub Azji.

   Nastia, bo tak zwano ją w jej rodzinnym domu, jak sie okazało posiadała jeszcze jedną cechę, która miała się ujawnić już niebawem po przybyciu do sułtańskiego haremu – była niewątpliwie ponadprzeciętnie inteligentna i bardzo ambitna. W sułtańskim haremie młoda słowiańska dziewczyna otrzymała nowe tureckie imię  Hürrem, co w języku tureckim oznacza pogodna, radosna. Zapewne posiadała takie usposobienie, co musiało zjednywać jej ludzką sympatię.

   Szybko poznała zwyczaje panujące na sułtańskim dworze i w haremie, rozumiała, że aby coś znaczyć musi zainteresować sobą sułtana i zdobyć jego serce, dopiero wówczas zacznie coś znaczyć i awansuje w haremowej hierarchii z nałożnicy na coś więcej – matkę sułtańskich dzieci, albo… żonę, i to tą najważniejszą.

  Żeby rodzić sułtanowi dzieci, trzeba trafić do jego łoża, inaczej się nie dało, ale jak to zrobić skoro kolejka oczekujących i chętnych jest bardzo długa?

   W tym czasie w haremie Sulejmana, główną zawiadującą ruch do sułtańskiego łoża była niejaka Bosforona, z pochodzenia Gruzinka, to od niej najbardziej zależało, kto będzie miał „dyżur” w sułtańskim łóżku, i właśnie o jej względy zaczęła najpierw walczyć młoda Rusinka, starając się przypodobać jej jak najbardziej. Wiedząc, że jak większość kobiet, uwielbia biżuterię, podarowała jej pierścień, a następnie przez cały czas kadziła jej i prawiła komplementy. Trzeba przyznać, że pomysł Roksolany okazał się nad wyraz trafiony i szybko zdobyła względy Bosforony, co zaowocowało upragnionym debiutem w sułtańskiej sypialni.

    Ambitna dziewczyna z Ukrainy wiedziała, że od tego co się stanie zależy całe jej życie, postanowiła więc wykorzystać swoją szansę. Oprócz tego, że była ambitna i inteligentna okazało się, że również jest niezmiernie utalentowana w sprawach sztuki kochania, dała się poznać jako nad wyraz odważna i aktywna,  kochanka starająca się dogodzić nie tylko fizycznie swemu partnerowi, ale również mile łechtać jego ego.

    Z wielkim zapałem, nie tylko pieściła męski organ sułtana, ale również wychwalała go, że niby taki piękny, twardy i wspaniały, i że nigdy w życiu takiego nie widziała, trzeba przyznać, że te komplementy bardzo mocno zaspakajały męskie ambicje władcy. Oprócz tego, że  z olbrzymim talentem i zapałem ujeżdżała Sulejmana to potrafiła też sprawić, że sułtan zaczął emocjonalnie uzależniać się od niej, coraz częściej więc była gościem w jego alkowie.

      Można więc zadać sobie pytanie, skąd taka biegłość w uprawiania sztuki miłosnej przez tak młodą dziewczynę? Wydaje się, że była w tej dziedzinie w naturalny sposób szczególnie utalentowana, chociaż jej zachwyty nad budową intymnej części ciała sułtana wskazywałyby, że ta córka popa posiadała już, mimo tak młodego wieku, pewne doświadczenie.

   Na owoce tych miłosnych igraszek nie trzeba było długo czekać, w ciągu pięciu lat na świat przyszło pięcioro dzieci, jedna dziewczynka Mihrimah ( 1522 ) oraz czterech chłopców: Mehmed 1521 Abdullah ( 1522 ), Selim 1524 ( przyszły sułtan ), Bajezyd ( 1525 ), piąty chłopiec Cihangir urodził się później w 1531 roku . Już po datach urodzin dzieci widać, że nie czekała zbyt długo na sułtańskie łaski, bowiem pierwsze dziecko urodziła mając zaledwie lat szesnaście.

    Kiedy Roksolana zdobyła już zmysły i serce Sulejmana Wspaniałego, przyszedł czas na realizację dalszych celów.

   W tym czasie w haremowej hierarchii najwyżej stała Mahidevran, przypuszczalnie pochodząca z Kaukazu, była starsza od Roksolany o pięć lat, ale już w wieku lat 12 została żoną Sulejmana, wówczas jeszcze księcia, i to ona stała się dla długonosej Ukrainki największą rywalką, ale żeby to zrobić trzeba było pozbyć się odium niewolnicy, który wciąż na niej ciążyło.

   Pewnego wieczoru, kiedy przyszła do sułtańskiego łoża, Sulejman zobaczył, że Roksolana roni łzy, spytał się więc, co się stało? Ta odrzekła mu, że martwi się bardzo i cierpi, iż ich wspólne dzieci, jako zrodzone z matki niewolnicy będą na zawsze nosić niewolnicze piętno. Mówiąc to zalewała się łzami i dostawała spazmów.  Sulejmana bardzo zafrasowało to, o czym mówiła jego nałożnica, szybko więc dokonał aktu uwolnienia jej i w ten sposób Roksolana stała się w świetle prawa wolną kobietą.

   Teraz trzeba było się pozbyć, pierwszej żony Sulejmana Mahidevran, to ona zagradzała jej drogę do wymarzonego celu. Pozycja Roksolany stała się teraz już bardzo mocna, była przecież matką aż  pięciorga sułtańskich dzieci, była też już wolna.

   W roku 1526 jeden z dyplomatów weneckich, który przebywała na sułtańskim dworze, napisał, że Sulejman nie darzy już uczuciem Mahidevran, a najważniejsze miejsce w jego sercu zajęła Rusinka.

  Było jasne, że stosunki między obiema kobietami musiały być bardzo złe, a zazdrość była ich głównym powodem. Pewnego dnia Mahidevran nie wytrzymała napięcia i zaatakowała Roksolanę. Nie należy wykluczać, że ta sprowokowała do tego swoją rywalkę i wciąż pierwszą żonę Sulejmana, która wyładowała na niej swoje frustracje, wynikiem tej fizycznej agresji była podrapana twarz i wyrwane włosy z głowy. Sprawa stała się głośna kiedy to Sulejman wezwał poprzez haremowego eunucha Roksolanę do siebie na „dyżur”, ta wytłumaczyła, że w takim stanie w jakim się znajduje po napadzie na nią przez Mahidevran, nie może stawić się przed oblicze sułtana, zanim nie wyleczy odniesionych ran.

   To zdarzenie spowodowało, że Sulejman zdecydował sie odprawić z haremu swoją dotychczasową pierwszą żonę, tak więc przedpole zostało oczyszczone, do celu pozostał już tylko jeden krok, ale za to jaki ważny, trzeba było doprowadzić do zawarcia małżeństwa.

    Pewnego dnia, do haremu przyszedł eunuch z informacją, aby Roksolana zjawiła się w sułtańskiej alkowie. Ta jednak odmówiła, sytuacja była niezwykła, ale również i groźna, nie wiadomo jak despota taki, jakim bez wątpienia był Sulejman Wspaniały zareaguje na taki akt niesubordynacji. Zdumiony władca zażądał wyjaśnień. Była niewolnica odpowiedziała mu, że jest kobietą wolną, kiedy była niewolnicą musiała wykonywać polecenia swojego właściciela, teraz zaś jako kobieta wolna nie będzie bez ślubu współżyła z obcym mężczyzną.

    Musiała więc czuć się bardzo pewnie i być pewna uczuć Sulejmana skoro zdecydowała się na taką szarżę.

    Bernard Nevager, jeden z dyplomatów przebywających w Stambule napisał, że ślub odbył się około roku 1533 i był to pierwszy przypadek w dziejach dynastii osmańskiej, że była niewolnica została sułtańską małżonką.

Tekst objęty prawami autorskimi. Publikowanie i kopiowanie bez zgody autora zabronione.

21.02.2020.