Artykuły

Chwila liryki. Odsłona siedemnasta – Andrew Marvell

.

Jan Chudy

.

Wracamy dziś do miłości . Tym razem posiłkować przyjdzie się słowami sprzed czterech wieków . Na przełomie XVI i XVII wieku ukształtowała się w Anglii odmiana liryki barokowej określana jako poezja metafizyczna . Jej dwa nurty  –  religijny i dworski mieszały tematykę religijną , filozoficzną czy erotyczną zaś ich głównym wyróżnikiem było spajanie przeciwności i wynajdywanie błyskotliwego konceptu dla prezentowania rozumu , inteligencji , zmyślności i dowcipu nie ograniczając przy tym w jakimkolwiek stopniu swojej  wyobraźni .

Będący czołowym reprezentantem tzw. „ szkoły Donne’a” Andrew Marvell żył w latach 1621-1678 . Syn kalwińskiego pastora ukończył w 1641 r. Uniwersytet w Cambridge . Przez wiele lat prowadził działalność pedagogiczną ale i polityczną ( asystentura w sekretariacie Rady Państwa Commonwealthu  czy posłowanie w  Izbie Gmin ) . Był zwolennikiem demokratycznych swobód obywatelskich i tolerancji religijnej .

.

 tłumaczenie Stanisława Barańczaka

 

Andrew Marvell

 

DEFINICJA  MIŁOŚCI

 

Ród mej miłości tak jest rzadki ,

Jak jej intencja jest zawiła :

Ojcem jej Rozpacz ; co do matki –

Czysta niemożność ją zrodziła .

 

Jedynie Rozpacz szczodrobliwa

Mogła tam popchnąć moje loty ,

Gdzie się Nadzieja próżno zrywa

Na słabych skrzydłach z blaszki złotej .

 

A jednak mógłbym na wyżyny

Unieść się w ślad za moją duszą ,

Lecz Los żelazne wbija kliny ,

Co naszą więź rozciągłą kruszą .

 

Gdyż Los , zazdroszcząc doskonałym

Kochankom , zejść im się przeszkadza ;

Na serc ich zjednoczeniu trwałym

Jego tyrańska cierpi władza .

 

Stalowym więc dekretem głosi ,

Że trwać jak dwa bieguny mamy

I – choć się kręci na tej osi

Miłość – nigdy się nie spotkamy :

 

Chyba że chwiejne niebo runie

Wprost do rozwartej piekieł paszczy

I , kładąc biegun na biegunie ,

Nasz świat się w plasferę spłaszczy .

 

 

Linie miłości , choć odległe ,

Gdy zbieżne , gdzieś się w końcu przetną :

Nasze , tak ściśle równolegle ,

Nie kończą się , lecz się nie zetkną .

 

Miłość więc , co nas rozpłomienia ,

Choć Los nam szkodzi i zazdrości ,

Składa się z naszych dusz złączenia

I naszych gwiazd przeciwstawności .

.

Chwila liryki. Odsłona osiemnasta – Anna Świrczyńska

Chwila liryki. Odsłona dwudziesta piąta: William Shakespeare

 

Chwila liryki. Odsłona trzydziesta pierwsza: Frantisek Halas

Chwila liryki. Odsłona osiemnasta – Anna Świrczyńska

Chwila liryki. Odsłona trzynasta – William Butler Yeats

Chwila liryki. Odsłona piąta – Ogden Nash

Inne z sekcji 

Wspomnienia Pałacykowiczów; Pałac i Jazz

. Niedawno pożegnaliśmy naszego kolegę red. Czarka Żyromskiego, był on prawdziwym żywym archiwum wrocławskiej prasy. Z wielkim pietyzmem gromadził wiele wartościowych materiałów o dziejach wrocławskiej kultury, a także o Kresach Wschodnich z których pochodził. Dzięki uprzejmości prezesa Stowarzyszenia Dziennikarzy Rzeczpospolitej Polskiej Oddziału Dolny Śląsk red. Ryszarda Mulka, prezentujemy zebrane przez Czarka wspomnienia działaczy studenckich związanych […]

Tylko TAK znaczy TAK – Podpisz petycję w sprawie nowej definicji gwałtu

. Wujek zgwałcił 14-letnią dziewczynkę. Sąd oczyścił go z zarzutu gwałtu, bo… nie krzyczała. Na takie wyroki pozwala polskie prawo, bo zawiera definicję gwałtu sprzed II wojny światowej. Do Sejmu trafił projekt zmiany prawa, ale może napotkać opór konserwatywnych posłów oraz prezydenta. Dlatego zażądajmy głośno, by państwo przestało chronić gwałcicieli! Podpisz apel, a my dostarczymy […]