.
Radosław S. Czarnecki
.
Wzburzenie, zaskoczenie i trwoga jakie wywołały w opinii publicznej Europy akt dywersji wobec NS-1 i NS-2 w wyniku którego obie nitki gazociągu zostały poważnie uszkodzone kilka miesięcy temu, a wyciek metanu zagroził poważną katastrofą ekologiczną na Bałtyku (który i tak jest akwenem na wpół martwym, z różnych zresztą, często naturalnych, względów), są jednak spóźnione o co najmniej 40 lat. Podobny akt sabotażu miał miejsce bowiem równo 40 lat temu, na Syberii.
I wcale nie grzeszy kto grzeszy w sekrecie
Molier (>Świętoszek<)
.
W 1982 rok Amerykanie odkryli, że ZSRR przymierza się poważnie do eksportu gazu do Zach. Europy i buduje dla tego projektu gigantyczny gazociąg w Zachodniej Syberii. Ówczesny Prezydent USA Ronald Reagan podpisał – w oparciu o dokumenty przedstawione przez CIA i poparte przez Radę Bezpieczeństwa Narodowego – tajny plan zniszczenia owej rury za pomocą przemyślanej akcji. Miała ta operacja uniemożliwić ZSRR współpracę z Europą i pozyskiwanie twardej waluty do budżetu. Udany sabotaż i wybuch który spowodował był tak spektakularny, iż eksplozję i jej efekty były widoczne z Kosmosu. Jednak obie strony milczały, a do mediów nie przedostały się jakiekolwiek informacje na ten temat. W Ameryce plan był objęty przez dekady najwyższą klauzulą tajności. Dopiero w 2004 r. wspomniał o tym w lakonicznym newsie Washington Post.
Wiliam Casey, ówczesny szef CIA, zaproponował aby dywersji dokonać poprzez dostarczanie uszkodzonych elementów technologii które z kolei do ZSRR eksportowali sojusznicy Stanów Zjednoczonych czyli firmy zachodnioeuropejskie współpracujące w tej mierze z amerykańskimi korporacjami.
Thomas C. Reed (członek Rady Bezpieczeństwa Narodowego) w swym pamiętniku napisał, iż dostarczono ZSRR wadliwe elementy oprogramowania sterującego pompami, turbinami i zaworami gazociągu. W pewnym momencie prędkość pomp i ustawienie zaworów zresetowały się, tworząc ciśnienie znacznie przekraczające dopuszczalne wartości dla łączeń i spawów rurociągu. Skutkiem owego zabiegu była najpotężniejsza nienuklearna eksplozja. Ogień i jego zasięg zanotowały wszystkie satelity.
Nie dość że wyraźnie opóźniono o dekady mega kontrakty gazowe ZSRR z Europą Zach. to jeszcze zasiano zwątpienie w radzieckich gospodarczych kręgach, że pozyskiwali (drogą oficjalną a także za pomocą kradzieży i plagiatów) fałszywe technologie. Oznaczało to, iż każdy towar mógł być tak zainfekowany. Nie mieli sposobów aby wykryć, który jest prawidłowy a który toksyczny.
To francuski wywiad pozyskał do tej operacji agenta o czym Prezydent François Mitterand w 1981 r. na Forum Gospodarczym w Ottawie poinformował Reagana. Otrzymał on pseudonim „Farewell”. To był 53 letni wojskowy inżynier w stopniu pułkownika. Nazywał się Władimir Wietrow.
Dostarczył on Amerykanom informacje na temat zainteresowań technologicznych Rosjan i planach na najbliższe lata: co , skąd i w jakim celu zamierzają pozyskiwać. Przedstawił też formy, sposoby i przewidywane źródła jakie ZSRR planował przedsięwziąć w tej mierze.
Amerykanie zamknęli tym aktem wszelkie linie legalnych i nielegalnych transferów technologii z Zachodu do ZSRR. To było największym ciosem w gospodarkę radziecką i stało się główną przyczyną porażki Moskwy w „zimnej wojnie”.
Działalność szpiegowska Władimira Wietrowa została zdekonspirowana przez KGB. Został on skazany na śmierć. Wyrok wykonano w 1983 r.
Tak więc ataki na rurociągi, grożące zawsze ekologicznymi kataklizmami, nie są nowością i immanencją wyłącznie współczesnego świata. Jak widać dla interesów, zysków i utrzymania hegemonii (tu w dystrybucji nośników energii) wszelkie środki są dozwolone i bezwzględnie stosowane. Reszta to tylko medialny szum i aksjologiczne popiskiwania.
.
